Dochodzenie w sprawie anglo-irlandzkiego procesu pokojowego
Pewnego dnia wiosną 1994 roku opuściłem wcześniej pracę z Zakładu Analizy Operacyjnej Obrony, West Byfleet. Kiedy wyjeżdżałem, nigdy nie wracałem, obok wszystkich pracowników ochrony, broni, psów, drutu kolczastego i kamer Phil Collins We Wait and We Wonder leciał z BBC Radio 1 w moim radiu samochodowym. Piosenka wydawała mi się instrukcją, jak postąpić: wejść w proces pokojowy. Wiele lat później irlandzcy przyjaciele powiedzieli mi, że wyjaśnieniem mojego postępowania (po wysłuchaniu tej piosenki) było to, że miałem „powołanie”, które, jak sądzę, sprowadza Irlandczyków z powrotem na wyspę Irlandii. Nie odkryłem jeszcze, że moje DNA wskazuje, że jestem w 31% Irlandczykiem/Szkotem i nie mam żadnych niedawnych szkockich krewnych. Podrozdziały tutaj dostarczają, miejmy nadzieję, artystycznego podsumowania tego, dokąd dotarłem w 2019 roku. Dlaczego? Być może dlatego, że następujący standard z wytycznych NICE Schizofrenia mówi tak:
Cele terapii sztuką powinny obejmować: Umożliwienie osobom chorym na schizofrenię odmiennego doświadczania siebie i rozwijania nowych sposobów nawiązywania relacji z innymi.
Lub odwrotnie, aby umożliwić ludziom ze „schizofrenią” doświadczanie siebie w inny sposób i wypracowanie nowych sposobów nawiązywania kontaktów z innymi, stosuj terapie sztuką. Koszt niepełnosprawności psychicznej w Wielkiej Brytanii został oszacowany na 110 miliardów funtów w 2013 roku i nie obejmuje to oczywiście Irlandii ani żadnych innych krajów, których DNA www.ancestry.co.uk wykryto w moim (patrz zdjęcie): 60% Anglików/północno-zachodnia Europa, 31% Irlandczycy/Szkoccy, 7% Norwescy, 2% Szwedzi, a coś się dzieje na północnym zachodzie!
Song for Ireland, angielska piosenka napisana przez Phila i June Colclough
