Wprowadzenie (napisane w grudniu 2004)
To było dla mnie trudne (niewielkie niedopowiedzenie) dziesięć lat. Zachorowałem na „schizofrenię paranoidalną” w 1994 roku i w ciągu 10 lat byłem cięty około 8 razy. Ale wydaje mi się, że mam to na wierzchu. Aby dowiedzieć się więcej, spójrz na Postface do mojej książki, klikając menu „Wyciągi z książek” w sekcji „Moja książka”. Zawsze przestałem brać ich leki, mając nadzieję, że wyzdrowieję, ponieważ skutki uboczne były tak nieprzyjemne. Łatwo było zrozumieć, dlaczego wokół mnie ludzie popełniali samobójstwa. Czasami nie wiedziałem, co można zrobić odważniej: popełnić samobójstwo lub kontynuować. Rok 2004 był pierwszym rokiem, w którym nie zostałem aresztowany od 1998 roku, całe 12 miesięcy na początku których Zrezygnowałam zarówno z oferowanej opieki, jak i ze wszystkich, których znałam, z ostatecznym sukcesem. Mój CPN nominuje mnie do nagrody od Lilly, producenta olanzapiny, którą akurat biorę. Nagroda za pokonanie schizofrenii i odzyskanie sił*. Nikt w mojej dużej i szerokiej rodzinie nigdy nie zachorował na schizofrenię, jeśli można ją odziedziczyć, ale mój tata był chory na celiakię i dlatego najwyraźniej odziedziczyłem silniejszą skłonność do zapadnięcia na taki stan. Pewien psychiatra powiedział mi, że moje palenie trawki od Pigmejów w Mt Hoyo we wschodnim Zairze w moje urodziny w 1984 roku mogło to spowodować, ale jeśli tak, to dlaczego minęło dziesięć lat, zanim pojawiło się? W dużym stopniu np. 3/4+ obwiniam mojego lekarza ogólnego za sfatygowanie prostej wizyty u administratora bezpośrednio przed pojawieniem się problemu.
*Wygrałem! Wygrałem nagrodę Lilly Moving Life Forward Award 2005
Ciężko pracuję, studiując doktorat pod koniec lat 80-tych. Piłem dużo alkoholu od godziny 21:00 przez lata, a wątroba nie może już sobie poradzić z podobnymi ilościami!